Vroeger kon je lachen

Verhalen

• Vreemdeling in Amsterdam (1988): Simon Carmiggelt
• De drank (1988): Simon Carmiggelt
• Nasleep (1988): Simon Carmiggelt
• Een pantomine (1988): Simon Carmiggelt
• Liefde (1988): Simon Carmiggelt
• Omgang met mensen (1988): Simon Carmiggelt
• Gevoel (1988): Simon Carmiggelt
• Een ander leven (1988): Simon Carmiggelt
• Annet (1988): Simon Carmiggelt
• 1 Mei (1988): Simon Carmiggelt
• Terug van vakantie (1988): Simon Carmiggelt
• Vreemdeling in Jerusalem (1988): Simon Carmiggelt
• Rikkie (1988): Simon Carmiggelt
• Weerloos (1988): Simon Carmiggelt
• Ongerust (1988): Simon Carmiggelt
• Vrede (1988): Simon Carmiggelt
• Taxi (1988): Simon Carmiggelt
• Schimmen (1988): Simon Carmiggelt
• Groenten (1988): Simon Carmiggelt
• Vader (1988): Simon Carmiggelt
• Alleen (1988): Simon Carmiggelt
• De groeten (1988): Simon Carmiggelt
• Louise (1988): Simon Carmiggelt
• De pianola (1988): Simon Carmiggelt
• Straatnummer (1988): Simon Carmiggelt
• Geheim (1988): Simon Carmiggelt
• Fles (1988): Simon Carmiggelt
• Eind van het jaar (1988): Simon Carmiggelt
• Chez Claude (1988): Simon Carmiggelt
• Vocht (1988): Simon Carmiggelt
• Een mooi verhaal (1988): Simon Carmiggelt
• Na jaren… (1988): Simon Carmiggelt
• Een boek (1988): Simon Carmiggelt
• Luciën (1988): Simon Carmiggelt
• Met uitzicht op het meer (1988): Simon Carmiggelt
• Een ruiltje (1988): Simon Carmiggelt
• Reis (1988): Simon Carmiggelt
• Een incident (1988): Simon Carmiggelt

Inhoud

Vroeger kon je lachen. Je hoort het zo vaak, in allerlei toonaarden. De vader in Peter van Straatens beroemde strip zegt het met een duidelijk polemische nadruk op vroeger. Hij bedoelt: vroeger wel en nu niet meer. Maar verschilt hij daarin zoveel van zijn zoon wiens jeugdig elan ook al een beetje begint te glimmen op de ellebogen? Eigenlijk niet. In deze tijd van nostalgie begint vroeger veel vroeger dan je denkt, En ligt de waarheid, net als héél vroeger, nog steeds in het midden. Ik bedoel de titel dan ook ironisch en dubbelzinnig. 'Vroeger kon je lachen' is een eeuwig misverstand. Om de mensen die er bij zweren kun je eigenlijk ook een beetje lachen. Met dit uitgangspunt voor ogen kijk ik in deze bundel vaak om naar vroeger. Maar wel met de zekerheid dat we toen het lachen niet in pacht hadden.