Er is al heel wat rotzooi in mijn gleuf gestoken. En dan heb ik het natuurlijk over al die ongewenste brievenpost. Je kent dat wel: een aanbieding voor een goedkope lening bij Madame Blanche, het 2-punten-partijprogramma van het Vlaams Blok (ik weiger daar enig Belang in te zien), een toevallige Pabo-catalogus (als je weet wat dit is dan heb je al helemaal geen reden voor die misprijzende blik), een verdwaald exemplaar van Het Laagste Nieuws, een stomende liefdesbrief van een 64-jaar oude bejaarde treinconductrice (dat is een verhaal voor een andere keer), etc, etc...
Vakliteratuur voor de ervaren sociopaat?
Maar wat er nu in mijn bus stak, is wel het toppunt!
Je gelooft het nooit, maar deze week stak er een bon in voor een gratis exemplaar van Dag Allemaal. Alsof dat nog niet erg genoeg is, was het zelfs nog geadresseerd aan deze eigenste Dhr. Daelemans! Hoe kom ik in hemelsnaam op de adressenlijst van dat parochieblad van de wansmaak? Waaraan heb ik dat toch verdiend?
Nu moet ik toegeven dat ik menig manspersoon bij de kapper in dat roddelvod heb zien bladeren, maar zelf zou ik zoiets in geen kilometer aanraken. Neen, van alle artikels die ik over de schouder heb moeten meevolgen kan ik er maar een handvol opnoemen die ik ook effectief heb kunnen uitlezen. Bah. Vuile pulp. [En vragen dat ze wat tragen willen bladeren lijkt me nu echt wel onbeleefd...]
Vergelijkende foto's van mislukte botox-inspuitingen bij de bekenden der aarde. Stiekem genomen kiekjes van oude venten met jonge anorexia-bidsprinkhanen. De laatste escapades van de jongste telg uit de Pfaff-dynasty.
Het houdt niet op! Ze zouden dat moeten verbieden! Dat zedenloos testament van die kwalijke laster! Ik moet al kosten als ik eraan denk!
En waarom toch lezen al die vrouwen deze papierpulp? Waarschijnlijk heeft dat weer iets te maken met al dat oncontroleerbaar oestrogeen. En dan durven diezelfde roddelteven je met een blik vol misprijzen aankijken als je zonder argwaan de foldout van je pornoblaadje op de trein openplooit. Tssss. Die pretentie toch!
Maar soit. Nu ik erover nadenk: ik ben er niet echt de persoon naar om neen te zeggen tegen iets dat gratis is. Een ingesteldheid die evenwel niet zelden tot genante toestanden lijdt, maar daarover laat ik jouw fantasie haar werk doen...
Dus deze zaterdag bestaat de kans dat je mij in een Leuvense krantenwinkel tegen het lijf loopt, terwijl ik enthousiast met mijn bon naar de krantenverkoopster zwaai.
Het zal je dus niet verwonderen als ik zeg dat dit niet mijn laatste post over Dag Allemaal zal zijn!
Naar aanleiding van mijn post over tepellezen toch nog even een korte verduidelijking over wat een tepelaar nu eigenlijk is?
Kenmerken: De tepelaar is nauw verwant aan de lepelaar (Platalea Leucorodia), maar onderscheidt zich duidelijk van deze vogel door het tepelvormig aanhangsel op het uiteinde van de snavel. Lange tijd was er onduidelijkheid over de klassificatie van dit dier. Menig vogeldeskundige plachtte deze vogel immers te negeren omdat het hier over een zoogdier zou gaan. Het duurde echter tot 1948, na het uniek experimenteel onderzoek van Prof. Soetewater, vooraleer dit vermoeden voor eens en voor altijd werd ontkracht. Dit onderzoek leidde tevens tot het bekende spreekwoord: "Wie aan den tepelaar zuigt, zal nimmer melk drinken".
Een mooi exemplaar van de Tepelaar
Voorkomen: In het moerassige en vochtige België van voor den oorlog was de tepelaar een talrijke broedvogel. De oudste vondsten, bij opgravingen rond Erps-Kwerps, dateren van 16 voor Christus. Door droogmaling van moerassen en bedijken van rivieren en delta's kromp het aantal broedgebieden echter fors in. Al voor 1930 verdwenen de laatste kolonies van meer dan honderd broedparen. Na 1950 kwam het aantal broedparen lange tijd niet boven de 10, met een dieptepunt van slechts 1 paar in 1969 (het olijke koppel: Kwik en Kwek). Sindsdien heeft de tepelaar zich voorzichtig hersteld. Rond 1990 werd de 10-paren grens weer gehaald en in 1995 werden zelfs meer dan 20 paren geteld! Belangrijke huidige broedplaatsen zijn Het Kleine Pepelven in Borgworm en de Tepelaarsplassen in Maaseik, grote duinmeren en enkele Waddeneilanden in Nederland.
Broedbiotoop: Tepelaars broeden op slechts enkele plaatsen in Europa, waarvan de Nederlandse Waddeneilanden de meest noordelijke is. Andere kolonies van enige omvang zijn alleen te vinden in Zuid-Spanje en Oostenrijk. Ze broeden in moerassige gebieden, in dichte rietkragen of in moeilijk bereikbare bomen, struiken of bosjes welriekende papavers.
Voedsel: Tepelaars eten vooral driedoornige stekelbaarzen, maar ook kleine witvissen, grote waterinsekten, garnalen en fish-sticks. Ze zoeken hun voedsel op specifieke wijze: wadend door water dat niet dieper mag zijn dan 30 centimeter speuren ze met hun tepelvormig tastzintuig aan hun snavel naar hun prooi.
Bedreigd: De tepelaar staat op de Rode Lijst vanwege het geringe aantal broedparen, in combinatie met een beperkte verspreiding en een gebondenheid aan kwetsbaar broedbiotoop. Bovendien broedt het overgrote deel van de Westeuropese populatie in ons land. In de jaren 60 werd de tepelaar in zijn voorbestaan bedreigd doordat ijverige ornitologen met een grootschalige ring-operatie waren begonnen. Het aanbrengen van menig koperen tepelring werd de ongelukkige vogels fataal. Sinds 1970 bestaat er een wet die het ringen van tepelaars verbiedt.
Afscheid was voor Sofie nog nooit zo definitief geweest als vandaag. Toen ze haar beste vriendin langzaam had zien verkleinen in de trillende achteruitkijkspiegel van de verhuistruck wist ze dat er iets in haar was geknapt. Van de ene moment op de andere was haar jonge leventje door elkaar geschud. Haar eigenste bed, al die kasten vol speelgoed en schabben met daarop haar beertjes en knuffels waren opgeslokt door dat gulzig metalen monster dat haar nu tot bij het 'andere' huis bracht.
Ze had zich voorgenomen om vandaag niets meer te zeggen, als blijk van stil protest. Bij haar vader moest ze immers geen steun zoeken want die was te druk in de weer met aan het stuur te wrikken.
"Woah, valt niet mee, he. Het is al jaren geleden dat ik nog eens met zo een truck de baan op moest. Gelukkig verleer je het nooit."
Sofie voelde dat hij haar aankeek, maar toch bleef ze voor zich uit staren.
"Meisje, we zijn er bijna. Ben je niet nieuwsgierig?"
Ze wou uitschreeuwen dat het huis kon ontploffen. Dat ze niet had gevraagd om uit haar vertrouwde omgeving gerukt te worden. Ze voelde een mix van woede en haat opborrelen, maar kneep haar kaken strak opeen. Ze wist dat het niet anders kon. Neen, het was de laatste kans. Als deze mislukt, is er geen redding meer mogelijk. Dat wist ze wel zeker.
"Dat is nu ons nieuwe huisje."
Sofie keek op en zag een huis tussen twee bomen opdoemen. De tuin voor het huis was duidelijk niet erg goed onderhouden. De struiken waren compleet verwilderd en verborgen grote delen van het alleenstaande huis. Van het gelijkvloers was enkel de witte voordeur en het grote raam in de rechterhoek te zien. Het raam liep verder door langs de zijkant. Daar waar het glas een hoek vormde zag Sofie het gordijn bewegen. Het gezicht van haar moeder dook vanachter het grauwbleke textiel.
Terwijl Sofie's vader eerder die dag samen met een paar makkers de dozen in de verhuiswagen laadden, was moeder met haar vriendin Els naar het andere huis getrokken om het te kuisen. Sofie vond Els wel leuk. Misschien zou Els haar stilzwijgen zelfs wel kunnen doorbreken. Sofie kon het niet laten om even te glimlachen.
De verhuiswagen stopte.
"Iedereen van boord!", riep haar vader met een geforceerd enthousiasme.
Sofie opende het portier en klom voorzichtig op de eerste trede van de cabine. Toen ze eraf sprong, zag ze in een flits de weerspiegeling van een raam in het glas van het portier. De eerste verdieping van het huis telde drie gelijke ramen. Door de sterke zon was het onmogelijk te onderscheiden wat er achter die ramen verscholen was, want het enigste wat je te zien kreeg was de reflectie van de helderwitte wolken.
Een. Twee. Drie. Mochten het er twee geweest zijn dan had het huis iets weg van een geschrokken gezicht. Zoals dat schilderij van die schreeuwende man. Van die bekende schilder.
Sofie's gedachten waren bezig af te dwalen toen ze plots iets zag bewegen aan het linkse raam. Het patroon van voortschrijdende wolken werd ruw verstoord door een donkere vlek. Sofie knipperde met haar ogen en zag de vorm van een hand. Doordat het zich tegen het glas aandrukte was de omtrek nu duidelijk zichtbaar.
Dat moet Els zijn! Weer kon Sofie een glimlach niet onderdrukken. Ze begon met een kordate tred naar het huis toe te lopen. Haar ouders stonden in de deuropening te overleggen.
"Waar is Els?", hoorde ze haar vader vragen.
"Oh, die is nog even naar de winkel om wat extra sponzen te halen."
Sofie keek vlug naar het linkse raam. De hand was er nog steeds. In een zee van wolken.
Elke tepel is uniek en weerspiegelt meer van je persoonlijkheid dan welk lichaamsdeel ook. Recent onderzoek heeft bijvoorbeeld bewezen dat koppels die elkanders tepelkenmerken hebben bestudeerd minder risico lopen op een slechte adem, darmpoliepen en spataders rond het scrotum.
De tepel is bovendien ook erg gevoelig voor temperatuursverschillen
Aangezet door dit recent onderzoek hebben gespecialiseerde parapsychologen een studie gestart naar het verband tussen de tepelkenmerken (Nipple Characteristics - NC) en het toekomstbeeld van de tepeldrager in kwestie. Uit deze studie is een lijst aan tepelkenmerken onstaan, waarbij elk kenmerk een specifiek nummer draagt. Zo is bijvoorbeeld NC-116 de weerstand van het bovenste deel van de tepel tegen een torsiemoment van 10 Newtonmeter.
Een deel van deze NC waarden kan worden gebruikt om iemands toekomst te berekenen. Deze tak van de parapsychologie noemt men tepellezen (Nipple Reading).
Hoe kan ik mijn tepel-toekomst laten voorspellen?
Simpel! Stuur mij foto's met daarop duidelijke close-ups van je tepels en ik voorspel je per kerende e-mail de toekomst.
De meeste NC waarden die nodig zijn om je toekomst te voorspellen kunnen afgeleid worden van een eenvoudige foto van de tepel. Het spreekt vanzelf dat diepgaander onderzoek (inclusief torsietesten en drukproeven) nauwkeuriger resultaten zullen opleveren, maar het welzijn van de tepeldrager kan hierbij echter niet steeds gegarandeerd worden. Daarom beperk ik mij momenteel tot een oppervlakkige inspectie aan de hand van foto's.
Aan welke voorwaarden moeten mijn tepel-foto's voldoen?
Uiteraard zal niet om het even welke vakantiefoto van je tepels voldoen aan de vooropgestelde eisen. Het is immers niet altijd even eenvoudig om de correcte NC-waarde vast te stellen. Daarom enige tips:
Zorg ervoor dat het tepelhof volledig zichtbaar is. Neem je tepel in een duidelijke close-up.
Maak een duidelijk onderscheid tussen je linker- en rechtertepel.
Verwijder mogelijk tepelhaar (niet te verwarren met de tepelaar).
Reinig voordien het tepelhof met water en zeep.
Neem je foto's op kamertemperatuur. De aanwezigheid van ijspegels kan immers de voorspelling bemoeilijken.
Deze aanbieding is enkel geldig voor meerderjarige, tweetepelige mensen. Minder- of meertepelige mensen nemen best eerst contact op met de verantwoordelijke tepellezer. Die stelt dan vooraf een aangepast programma op.
Het valt niet aan te raden je geslachtsdelen toe te voegen aan de compositie van de foto's. Aan de hand van de tepel kunnen wij immers je geslacht bepalen (zoals ook je schoenmaat en IQ).
Probeer niet om beide tepels op een foto te krijgen indien dit fysiek onmogelijk is. Het in dit geval aangwezen om twee aparte foto's op te sturen. Dit bespaart je eveneens het nodige trek- en sleurwerk.
Stuur na het nemen van de foto's de resultaten naar mij op en ik zorg voor de rest.
Maakt dat nu mee. Dan ben je 3,5 uur onderweg naar Mainz, Duitsland om daar in het Mekka van IBM's dataopslag drie dagen lang een systeem te testen en blijkt dat je er geen verbinding met het internet te pakken krijgt. Onder het mom van zogezegde security risks, krijg je te horen dat ze je maar beperkt toegang kunnen geven.
En dat in een hoogtechnologisch bedrijf? Een schande!
Zij beseffen niet goed tot wat voor een gevolgen dit leidt. Nu kan ik jullie dus niet vertellen over de grote vreugde van het logeren in een Novotel-hotel. Van hoe die hotelketen erin geslaagd is om zijn badkamers zo in te delen dat mocht Ikea ze ooit in een doos willen verpakken, die doos groter zou zijn dan de badkamer zelf.
Niets mooier dan een mooie wc-pot, nietwaar?
Neen, als ik het sanitaire nisje in mijn hotelkamer betreed, dan kan ik mij levendig inbeelden hoe een legbatterij-kip zich moet voelen als de helft van haar hok wordt afgenomen.
Eigenlijk is die compactheid nog zo slecht niet, want het milieu kan er enkel maar baat bij hebben. En het vast aan de muur gemonteerde scheerspiegeltje is ideaal geplaatst om je borsthaar bij te trimmen. Bovendien kan je bij het produceren van stoelgang een mooi panoramisch beeld krijgen van je gestyleerde houding in de lavabospiegel. Een beeld dat je dagen zal bijblijven. Geloof me.
Het was wel even schrikken toen ik de douche uitstapte en merkte dat de volledige vierkante decimeter vloer was ondergelopen omdat ik een seconde lang een gevecht had geleverd met het douchekraantje.
Ik gleed uit!
De dikke teen van mijn linkervoet raakte vast in de wc-pot. Gelukkig kon ik met de andere tenen de haardroger boven de lavabo bereiken en voldoende momentum kweken om mij lost te wrikken. Ik stortte door de deur en werd gevolgd door een tsunami aan zeepsop van zeker 20 centiliter. Gelukkig kon ik mij nog juist vasthouden aan de minibar, of ik kon het niet meer navertellen!
Maar ja, door de schuld van IBM zal ik dit verhaal niet met jullie kunnen delen. Verdorie!
Elio Di Rupo en Mark Rutte. Twee politici die momenteel erg veel media-aandacht trekken. De ene in België, de andere in ons buurland Nederland. Op 3 september gaven beide immers, schijnbaar onafhankelijk van elkaar, een persconferentie om hun bevolking te melden dat de regeringsonderhandelingen mislukt waren. Toeval?
...terwijl Mark het met iets minder moet doen.
De gelijkenissen tussen beide zijn wel erg toevallig. Beiden zijn ze erg terughoudend wat hun privé-leven betreft. Terwijl Elio duidelijk zijn voorliefde voor de mannen wereldkundig heeft gemaakt, al was het maar tijdens een fuif in het Leuvense waar ikzelf moest tappen terwijl den Elio daar met jonge gastjes stond te flikflooien (zelfs met eentje van Get Ready, ja zeker...), blijft het voor Mark enkel maar bij geruchten. Maar waar rook is...
Misschien is dit wel de oplossing voor de problemen in beide landen. Misschien moeten we ergens in een rustig maar romantisch restaurantje een etentje versieren voor beide knapen. Ik ben zeker dat er iets zou klikken. Beide spreken dezelfde taal, nou ja... ze zullen elkaar wel verstaan... ach, gebarentaal is er ook nog... en de taal van de liefde is universeel.
Mocht er iets moois bloeien, dan kunnen we direct overgaan tot het samenbrengen van beider naties. Nu is dit immers het moment bij uitstek, want alle regeringsonderhandelingen zijn afgeblokt. Ze starten allebei weer met een witte bladzijde en zijn duidelijk toe aan een moment van rust en bezinning.
En die mennekens moeten ook eten, niet?
't Zou toch mooi zijn, hé. Zo op die groepsfoto's bij Europese toppen: twee leiders die hand in hand op de eerste rij staan. Ach, ik smelt...
Moet je horen! Ik heb hier een gouden tip om snel rijk te worden. Jawel, normaal gezien zou ik mijn blog niet misbruiken om financieel advies te geven, maar dit is nu echt wel een buitenkansje. Ik heb het hier over beleggingen in de agrovoedingssector, meer specifiek op de termijnmarkt (aka futures).
Honger hoeft niet altijd slecht te zijn... je kan er ook geld aan verdienen!
Termijnmarkt
Hoe werkt een termijnmarkt nu precies? Terwijl op de gewone markt klassieke leveringscontracten worden afgesloten op basis van dagprijzen, zijn termijnmarkten plaatsen waar handelaars contracten afsluiten om een product op een vaste datum tegen een vooraf bepaalde prijs af te nemen. Is de dagprijs op de afrekendatum lager dan de eerder afgesproken aankoopprijs (bv. 180 euro voor een ton graan in plaats van de afgesproken 200 euro), dan boek je verlies en vice versa. Het voordeel van dit systeem is dat zowel afnemers als leveranciers zich op die manier kunnen indekken tegen al te grote prijsschommelingen.
Vandaag de dag leiden de termijnafspraken maar uiterst zelden tot fysieke leveringen, want het is de grote marktspelers enkel maar te doen om het speculeren op de prijsverschillen. Zie het als een spelletje FarmVille op Facebook. De banken kopen virtueel tonnen graan in om ze dan later virtueel weer te verkopen aan hogere prijzen. Kassa! In Frankrijk bijvoorbeeld wordt er vier keer meer graan verhandeld dan er effectief beschikbaar is. Je kan uiteraard enkel iets virtueel aankopen als je kan aantonen dat je de nodige fondsen bezit, wat betekent dat enkel de grote spelers in dit spel nog iets te zeggen hebben.
Maar gelukkig is er nog plaats voor de kleine belegger. De fors gestegen graanprijs is in de financiële wereld zeker niet onopgemerkt gebleven. Fondsbeheerders, verzekeraars en andere grote beleggers proberen gretig een graantje mee te pikken van de landbouwhausse. Speculatie op de termijnmarkt van landbouwproducten is een manier geworden om het rendement van beleggingsfondsen op te krikken. Bijgevolg kan je als Jan met de pet via beleggingsfondsen lekker mee profiteren van de honger in de wereld.
En dit laatste is zeker geen ongepaste boutade. Het is realiteit. Zo bood KBC twee jaar geleden een beleggingskorf aan die cacao, koffie, suiker, tarwe, mais en soja bevat. "Zo kunt u het tekort aan voedingsmiddelen en de daaruit volgende stijging van de voedselprijzen maximaal in uw voordeel keren", luidde het enthousiast in hun reclamefolder.
Mooi toch?
En zo op het eerste gezicht is het beleggen in voeding nu niet echt een dom idee. De kans dat de voedselprijzen zullen dalen is, gezien de toenemende vraag van groeieconomieën zoals China en de mislukte oogsten in Rusland, redelijk klein te noemen. De Europese Unie heeft recent nog vastgesteld dat de grote voedselcrisis van 2007-2008, bijna volledig te wijten was aan de speculaties op de termijnmarkten.
Als dat geen gouden tip is?
Knap, he? Hoe uiteindelijk van elke kilo graan die door de wereldbevolking gekocht wordt er zo netjes een bepaald percentage winst in je eigen zak belandt.
En je hoeft er helemaal geen zak voor te doen. Groovie!
Complottheorieën? Die slaan toch nergens op. Neem nu bijvoorbeeld Operatie Kelk. Iedereen snapt toch dat je daar weinig kwaadaardigs achter moet zoeken. Mensen die hier een complot in zien, die zijn helemaal van lotje getikt. Even de feiten op een rij:
"See no evil, hear no evil", daar heeft Marginaal Kaneels nog nooit van gehoord
Feit 1: De commissie-Adriaenssens verzamelt sinds 1998 al 475 dossiers rond seksueel misbruik in de kerk.
Feit 2: Peter Adriaenssens is een gerenommeerd kinderpsycholoog. Al zou ik hem qua uiterlijk eerder casten voor de rol van kinderknijper dan voor de goedaardige Sint. Maar uiterlijk bedriegt... gelukkig!
Feit 3: Onderzoeksrechter Wim-het-steekt-zo-nauw-niet-De Troy verknoeit het onderzoek door zich niet te houden aan de regeltjes bij de inbeslagname van de dossiers.
Feit 4: De voltallige media was direct ter plekke toen de dossiers in beslag werden genomen.
Feit 5: De kerk zou nooit iets in de doofpot willen steken. Alleen al het idee!
Voila, geen vuiltje aan de lucht!
Het is helemaal niet zo dat de kerk dankzij de commissie-Adriaenssens 475 dossiers heeft onttrokken aan het normale juridische traject. Waarom zouden ze ook? Neen, die commissie hielp de slachtoffers door ze in een dossier te vermelden en er dan voor te zorgen dat er niets met die gegevens zou gebeuren. De slachtoffers kregen de garantie dat er geen juridische stappen werden genomen en, naar blijkt uit de Godfried Danneels-tapes, tevens de verzekering dat de daders geen sancties zouden krijgen. De Joden hebben hun klaagmuur, de katholieke hun commissie-Adriaenssens.
Het is zeker niet zo dat Peter Adriaenssens enkel zijn goede naam aan de commissie uitleende. Ach nee, die man is gerenommeerd voor iets, niet? En dat is zeker niet voor zijn mediageilheid. Ach, nee. Als een commissie zijn naam draagt, dan is dat gewoon omdat hij daar voorzitter van is. Een titel als "commissie tegen seksueel misbruik in de kerk" is veel te verwarrend voor de gewone mens. Je zou immers kunnen denken dat die commissie effectief tot actie overgaat. Oei, oei, wat een idee!
Dat onderzoeksrechter Wim De Troy opzettelijk de regeltjes zou hebben genegeerd is te gek om los te lopen. Wie zou nu belang hebben bij het ongeldig maken van al die bewijslast? Vertel het mij. Niemand toch? Trouwens iedereen kan zich vergissen. Dat gebeurt immers elke dag. En het is niet omdat een zaak in de media komt dat je daarom extra zou moeten opletten. En bijlange niet als het om zo een gevoelig thema ging. Die Wim had gewoon even zijn dagje niet. Oeps, foutje. Kan gebeuren. Priester Roger heeft het hem trouwens allemaal al vergeven en vergeten.
Dat iemand de pers zou getipt hebben over dit onderzoek? Laat het uit! Neen, de kerk had niets liever dan dat dit achter gesloten deuren werd gehouden. En het gerecht ook. Want ze zouden maar eens moeten blunderen. Oei, oei, dan staat het ganse land op zijn kop en is dat bewijsmateriaal niets meer waard. Daar heeft niemand baat bij.
En dan die flagrante leugen van dat de kerk niets liever zou hebben dat alles in de doofpot wordt gestoken. Een ware schande! Hoe durven christelijke mensen zo een gedachte koesteren? Het gaat hier immers allemaal over het beschermen van de slachtoffers, dixit de wijze Adriaenssens! Al die zever over toekomstige slachtoffertjes die nu niet beschermd worden omdat die bewijzen tegen de kinderknijpers voorgoed verloren zijn gegaan? Gezever! Want die toekomstige slachtoffers staan immers nog niet in de dossiers! Hoe kan je ze dan beschermen? Ze kunnen zich nadien altijd nog inschrijven. Voila! En wat kan een mens nog meer willen...
Comments