Mijn blog

Al sinds 1993 volgen gerenommeerde biologen het dagelijkse leven van de Bonobo's in dierentuin Planckendael. Maar het had stukken eenvoudiger gekund. Ons land is immers bezaaid met honderden fitnesscentra waar gelijkaardig gedrag geobserveerd kan worden. En daar moet je ze geen bananen toestoppen.

Alhoewel niet erg duidelijk op het eerste gezicht, zwaaien de vrouwtjes bij de Bonobo's nog steeds de plak. Ook in de fitness ontdek je al snel achter die illusie van machismo en testosteron een overduidelijke dominantie van het vrouwtje. Het lijkt wel of alles in teken staat van het imponeren van de wijfjes. Alhoewel?

Na enig onderzoek bleek dat homoseks bij de Bonobo’s een efficiënte manier is van ontstressen en zorgt voor bonding tussen soortgenoten. Je moet echt wel blind zijn om ook deze parallel niet te zien in de pikorde op de vloer van de fitness. Het begint allemaal tijdens de Dumbell Squat met het uitdagend schudden van de poep in de richting van een paringsklaar mannetje en wordt al snel gevolgd door het onschuldig betasten van elkaars lichaam onder het mom van "Voel nekeer hoe stevig deze biceps is". Eens de andere partij gewonnen voor de taak van sparringpartner bij het bankdrukken, is het hek van de dam. Een accidentele aanraking van de subtiel in een lycrabroekje gehulde tournevise en een improvisatoir bezoekje aan de sauna wordt onvermijdelijk.

Alle leden van een fitnesscentrum vormen een duidelijke clan of familie. De clanleden beschermen elkaar tegen de kwalijke concurrerende entiteiten. Het wij-gevoel is zeer sterk. Desalniettemin is de hiërarchische structuur binnen een clan ook erg gelijkend aan deze van de Bonobo's: er zijn duidelijke alfa-, bèta- en omegamannetjes. Zelf een omegamannetje zijnde, kan ik zonder problemen de strijd tussen de alfa's en bèta's observeren.

Met een duidelijke regelmaat lopen de alfamannetjes hun territorium af. Het lijkt alsof ze zomaar wat rondlummelen, maar niets is minder waar. Hun lichaamstaal spreekt boekdelen. Ze lopen met een tred alsof ze zojuist hun oksels hebben bespoten met onverdund zoutzuur en er een 10 liter pot Levis Primer Façade aan hun kloten bengelt. Hun gezichtsexpressie is trouwens volledig in overeenstemming met dit beeld.

Soms loopt het mis en struikelen ze over een voedingskabel van een of ander fitnesstoestel. Als dan een omegamannetje zijn lach niet kan inhouden, bekoopt die het direct met een door merg en been dringende blik.

Het zijn ook de alfa- en bètamannetjes die door de opzichters extra gevoed worden. Deze voeding bestaat uit een mix van allerlei proteïnen, mineralen, ginseng, drie takjes duivelskruid, twee teentjes van een pygmee en vijf druppels maagdenbloed. Hierin schuilt duidelijk het geheim van hun welgevormde sixpack, strak kontje en D-cup borsten.

De voeding is steeds een kritiek moment, want soms loopt ook dit mis en verslikt de gulzige alfa zich, met het nodige drama tot gevolg. Als dan weer dat omegamannetje de lach niet kan bedwingen, duurt het niet lang of het moet met de poep omhoog een onderdanige houding aannemen.

Inderdaad, het leven in de fitness is een zeer boeiend onderzoeksgegeven.

Geregeld stelt men mij de vraag: "Geert, wat is toch het geheim van je succes?". Dit soort situaties stelt mij voor een zwaar dilemma. Nu hebben mijn ouders mij een prima opvoeding gegeven en mij de deugden van bescheidenheid aangeleerd. Dus steeds weer probeer ik die vraag ontwijkend te beantwoorden.

Maar het valt mij telkens zwaarder. Immers, het antwoord "Ik zal veel geluk gehad hebben, zeker?" begint zo stilaan alle geloofwaardigheid te verliezen. Het schept ook bij velen de valse hoop dat door simpelweg een beetje geluk je bijzonder hoge toppen kan scheren. En die illusie wil ik niet op mijn geweten hebben.

Daarom twijfel ik steeds vaker of ik nu met mijn superieure intelligentie zou uitpakken of mij zal blijven wentelen in de rol van underdog. Zowaar een geestesstrijd die ik mijn grootste vijand niet zou toewensen. Ik ben er nog steeds niet uit.

Nu moet ik toegeven dat ik op het gebied van mijn sex appeal al veel minder scrupules heb. Hoe zou je immers zelf reageren mochten er dagelijks tientallen mensen van beider geslacht zich in extase voor je voeten werpen. Natuurlijk kan je niet anders dan hun even te laten proeven van je meesterlijke libido.

Ik probeer het gegeven van mijn superioriteit ook zo constructief mogelijk in te kaderen. Zo werk ik met veel bereidwilligheid mee aan wetenschappelijke experimenten die bijvoorbeeld tot doel hebben de maximale scores van emotionele intelligentietesten bij te sturen. Of adviseer ik menig president over het invoeren van een meer sociaal georiënteerd beleid. Maar er zijn grenzen. Jean-Luc Dehaene heeft zo enkele weken voor mijn deur gekampeerd omdat hij hoopte van mij de oplossing voor BHV te ontlokken, ook al maakte ik hem herhaaldelijk duidelijk: "Jean-Luc, je bent van de verkeerde partij!"

Dat mensen mij dan weer als hun God gaan aanbidden, stelt weer iets grotere ethische problemen. Af en toe beloon ik hun wel met mijn aanwezigheid op een van de vieringen in mijn talrijke tempels over het ganse land. Tot daar toe. Maar ik trek echt wel de lijn wanneer zij aandringen tot mensenoffers. Een oor of vinger, dat gaat nog. Maar mensenlevens, dat is voor mij persoonlijk een brug te ver. Zo ben ik dan wel.

Het doet mij wel veel plezier als mensen uit respect spontaan een erehaag vormen als ik de Colruyt binnenstap of wanneer ze bij de kapper hun toewijding duidelijk maken door mijn voeten te ku...

BEEP BEEP BEEP

Ah, die verdomde wekker. 6u30. Weer naar ’t werk. Ik wou dat ik nog even kon uitslapen...

Nu is het niet echt mijn ding om opruiende taal te gebruiken, maar er is toch een tragische toestand ontstaan waarbij ik niet onbewogen kan blijven. Ik heb het over de schrijnende toestand in de horeca. Het is nu hoog tijd om collectief onze onvoorwaardelijke steun te geven aan deze bedreigde sector.

Dag in, dag uit staan 200.000 koene horecaridders klaar om ons volk te voeden en te laven. En wat krijgen zij in de plaats? Worden hun noodkreten zoals "Was het lekker?" of "Heeft het gesmaakt?" telkens met enthousiasme beantwoord? Neen! Maar hoor je onze krijgers klagen? Neen! Zij die hun slaap laten voor ons welzijn dragen deze toorn vol bezieling en werken noest verder.

Jarenlang hebben zij gestreden voor een verlaging van het BTW-tarief van 21% naar 6%. Herinner u die spitsvondige affiches met "Ook Beu Te Wachten? Verlaging BTW, nu!". En terecht. Een BTW-tarief van 21% op een etentje is een ware aanfluiting van het Belgische volk. En bovendien: "[Bij invoering van een BTW-verlaging] kan de consument genieten van een prijsdaling van 5 tot 10%, die als extra koopkracht eveneens in de economie zal gepompt worden", aldus de Federaties Ho.Re.Ca Vlaanderen, Brussel en Wallonië.

Jawel, zo een maatregel kost de staat €1,4 miljard. Maar dan negeer je het gigantische terugverdieneffect! Immers als de BTW daalt, zakken ook de prijzen. Goedkoper eten betekent dan weer meer klanten. Simpel, niet?

Niet te verwonderen dat iedereen zo blij was met die BTW-verlaging van 1 januari 2010. En natuurlijk is de consument extatisch over die 4% van de horecazaken die hun prijzen effectief hebben laten zakken (noot: 3% heeft zijn prijzen laten stijgen, want die hadden het niet zo goed begrepen).

Dat niet elk restaurant zijn prijzen heeft aangepast is volledig begrijpbaar. De zakken van de horecabazen zijn immers zeer groot. Zeker als je weet dat vele horeca-eigenaars het moeten stellen met slechts zes restaurants. In vergelijking was ik al eens eigenaar van tien hotels tijdens een spelletje Monopolie, tja. Inderdaad, armoe troef voor die sukkelaars. Zij kunnen dat geld dus goed gebruiken. Werknemers uitbuiten is bovendien een zeer onderschatte taak.

En natuurlijk is de bewering dat de horeca de sector is met de grootste sociale fraude manifest onjuist. De helft van alle werknemers hebben een tijdelijk contract en dit om de constante piekperiodes op te vangen. Een perfect logische redenering.

Immers met al dat extra geld van de BTW-verlaging zullen velen pertinent ophouden met het inhuren van zwartwerk. Want zwartwerk is immers zeer stout. Dat is evident.

Daarom roep ik op voor een volledige kwijtschelding van alle BTW voor de horeca en een door de staat opgelegde minimumprijs voor gerechten. Bovendien schaffen we het rookverbod af en voeren slavernij terug in om de piekperiodes op te vangen. Kortom: red de horeca, de hoeksteen van onze maatschappij!

Ik haal even diep adem en prevel vlug nog een weesgegroetje. Dan neem ik met trillende handen mijn gsm vast en vorm het nummer 015/666666.

"Welkom bij de klantendienst van Telenet. Voor administratieve vragen druk 1. Voor technische ondersteuning...".

Als een gek ga ik op zoek naar mijn factuur. Eens gevonden zie ik dat er zeker 3 verschillende nummers op vermeld staan: klantennummer, accountnummer en referentie. Die cijfers beginnen te dansen voor mijn ogen. In paniek ram ik een paar willekeurige nummers in mijn gsm.

"Al onze medewerkers zijn momenteel in gesprek. Even geduld, u wordt zo dadelijk geholpen."

Oef, die eerste levels heb ik probleemloos gehaald. Zou het dan toch allemaal lukken? Terwijl ik onbewust gehypnotiseerd wordt door auteursrechteloos gejengel, bedenk ik dat inderdaad 666 in Romeinse cijfers DCLXVI is. Merkwaardig, want dat zijn alle mogelijke letters, uitgezonderd de M, van hoog naar laag. Hmmm? Bizar.

Na mijn gsm voor de derde keer te hebben opgeladen, hoor ik als een verlossende Messias de stem van die Telenet-slet weer.

"Voor kwaliteitscontrole kan het gesprek opgenomen worden."

Ha, ha, ik weet dat dit dikke zever is. Het is simpelweg een juridische claim die de duivel toelaat om ongemerkt de gesprekken af te luisteren en zich te verkneukelen over de genialiteit van zijn plan voor werelddominantie.

"Met Kevin. Hoe kan ik je helpen?"

Dit is het moment. Ik haal diep adem en debiteer mijn ingestudeerde verklaring zonder enige hapering.

"Drie maand geleden heb ik een aanvraag ingediend om over te schakelen naar een Gold Shake maar kreeg toen te horen dat ik enkel naar een Silver Shake kon overschakelen omdat mijn digitale tv-abonnement een jaarabonnement bleek te zijn dat pas drie maand later kon worden omgezet. Het is nu drie maand later dus zou ik graag overschakelen. Ik heb begrepen dat tegelijk mijn modem ook wordt omgeschakeld."

"Euhm, modem omschakelen. Ik verbind u door met de technische dienst."

Ik roep nog: "Neeeeeeeeeee!", maar het is al te laat. Met een zucht grijp ik naar de lader van mijn gsm, klaar voor weer een etmaal wachtmuziek.

"Met Jos van de technische dienst. Zeg het maar."

Weer ratel ik mijn verklaring af.

"Moar meneer, dan moet ge bij administrautie zoin. Ik schakel deur."

"Neeeeeeeeeee!!!"

Dit gaat zo een tijdje door. Steeds weer mijn verhaal met telkens een kleine wijziging in de hoop de code te doorbreken. Na de vijftiende keer begin ik uit vermoeidheid te spreken over Strontium en Niobium Shakes, maar dat is duidelijk geen probleem want ook die shakes blijken te bestaan. Dan volgt er eindelijk een doorbraak.

Klik.

Ik: "Hallo?"

Stem: "Hallo?"

Ik: "Ja, ik heb een Calcium Shake en wil die laten omzetten naar een Radon Shake en ik..."

Stem: "Alle lichtjes flikkeren."

Ik: "Wat? Ja, alle lichtjes flikkeren."

Stem: "Dat zeg ik. Maar nog geen internet."

Ik: "Euhm, ik heb geen probleem met mijn internet. Ik wil gewoon..."

Stem: "Niwaar, ik heb helemaal geen internet. Ik open dat programma hier en zie niks."

Ik: "Ik volg niet echt. Is dit niet de administratie?"

Stem: "Ik zoek de technische dienst, meneer."

Beide: "Verdoemme..."

Toen begreep ik het: de negende ring van de hel van Dante is daar waar Telenet zijn klanten met elkaar begint door te verbinden. Loutering en catharsis door alle zielen in de laatste en ultieme ring op te sluiten.

Ik dacht dat ik de lach van de Duivel hoorde...

P.S.: Voor alle duidelijkheid: dit is een waargebeurd verhaal, met dank aan Laurens...

In de eerste helft van de 14e eeuw beschreef Dante Alighieri de hel al uitvoerig in La divina commedia, bij ons gekend als De goddelijke komedie. De Italiaanse dichter concludeerde dat de hel uit 9 ringen bestaat. Nu wil ik absoluut geen overhaaste conclusies trekken, maar er is mij toch iets merkwaardig opgevallen.

Toen ik de helpdesk van Telenet wou contacteren viel mij allereerst hun telefoonnummer op: 015/666666. Iedereen weet dat 666 het getal van het Beest is, dus bij mij begon al snel een belletje te rinkelen. Het zou toch niet?

Jawel, vanaf dat moment begonnen al enkele puzzelstukjes netjes in elkaar te schuiven.

Alvorens dat duivelse nummer te draaien, word ik immers steevast bevangen door een gevoel van twijfel en angst. Zou ik het wel wagen? Ik weet wat er volgen gaat, maar toch is het de enige uitweg. Die problemen met mijn internetverbinding of mijn factuur gaan immers niet vanzelf weg. De eerste ring van Dante's hel heet Limbo of het voorgeborchte. Zie je de link?

Eens het nummer gedraaid, krijg je een stem te horen die een keuzemenu voorleest: "Welkom bij de klantendienst van Telenet. Voor administratieve vragen druk...". Nergens vind je de keuze die bij jouw probleem past en wat je ook kiest: je zit steeds verkeerd. In de tweede ring beslist Koning Minos naar welke ring je wordt gestuurd. Toeval?

De twee volgende ringen zijn die van de vraatzucht en de hebzucht. In het Telenet-keuzemenu zijn de twee minst dramatische keuzes bedoeld voor respectievelijk nieuwe klanten en bestaande klanten die extra diensten willen. Dat zijn beproevingen op zich want de keuze aan diensten en opties zijn enkel bedoeld om de argeloze klant in verwarring te brengen. De derde en vierde ring? Check!

Welke andere keuze je ook maakt, je komt direct in een wachtlus te staan die langer duurt dan de radioactieve halveringstijd van koolstof-14. In de vijfde ring stroomt de rivier Styx en drijven de wrokkigen onder het water. Hmmm?

Heb je voor technische ondersteuning gekozen dan krijg je, eens aangemeerd aan de oever van de Styx, een onwetende zombie aan de lijn die iets begint te brabbelen over lichtjes die moeten flikkeren. De zesde ring is het grafveld met de ketters in open graven. Nou?

Wat er ook gebeurt, na deze tirade over flikkerende lichtjes word je direct in contact gebracht met een deskundige die je al na 3 minuten door de telefoon wil sleuren en in elkaar slaan. Als je pacifist bent, word je op dit moment simpelweg suïcidaal. Niet te verwonderen dat de zevende ring voor de geweldenaars en zelfmoordenaars is, niet waar?

Maar de meest fatale keuze is wel die van de administratieve vragen. Niemand begrijpt wat die willekeurige cijfertjes op je factuur betekenen en naar de helpdesk bellen zorgt er enkel voor dat er plots nog meer getallen opduiken. De achtste ring heet de Malebolge en staat ten dienste van de bedriegers. Allez nah?

Maar waar blijft die negende en ultieme ring dan? Wel, daar hoor je zondag meer over...

Amaai, mijnen frak. Dit is al de 25st post in mijn blog. En zowaar, ik kan maar geen geschikt onderwerp bedenken om over te schrijven vandaag.

Niet dat ik zonder inspiratie zit.

In tegendeel zelfs, ik heb nog onderwerpen genoeg. Ik moet zeker nog iets kwijt over de helpdesk van Telenet, de prijzen in de horeca, het geheim van mijn succes, nog meer inzichten over fitness, de ware toedracht van 3D-cinema, mijn niet te stuiten liefde voor BMW's en de reden waarom ik jullie een video-blog bespaar.

Neen, het kwaad zit dieper. Mijn writer's block wordt simpelweg veroorzaakt door dat gedoemde cijfer 25. En dat is niet zo verwonderlijk. Laat mij dit even toelichten.

Zoals jullie allen weten is het chemisch element met atoomnummer 25 in de tabel van Mendelejev mangaan. Dit is een spoorelement waarvan de mens zo een 10 gram in de lever en nieren heeft zitten. Mangaan krijgen wij binnen via voedsel zoals spinazie, thee, soja, eieren en kruiden.

Een koppel dat 25 jaar getrouwd is, viert zijn zilveren bruiloft. Dit zilver heeft atoomnummer 47.

We hebben dus ondertussen zowel zilver als mangaan gevonden. Nu is 47 min 25 gelijk aan 22, oftewel titanium.

Maar wie 22 zegt, denkt quasi direct aan het meest bekende boek van Joseph Heller: Catch-22. In deze oorlogsroman blijkt dat elke piloot die niet gezond van geest is automatisch naar huis mag. Maar de 'catch' is dat ieder die naar huis wil, hierdoor wel blijk geeft een gezonde geest te hebben. De eerste druk van dit schitterende boek telt 453 pagina's.

In 453, ergens bij de Hongaarse rivier de Tisza, stikt Attila De Hun in zijn eigen bloed door een halsslagaderbreuk na een drankorgie. Twee jaar eerder stonden de Hunnen onder zijn leiding tegenover de Romeinen en Visigoten op de Catalaunische velden. Het resultaat? Een dodental van zo om en bij de 300 000 strijders.

Dit cijfer is nu net gelijk aan de snelheid van het licht in kilometer per seconde. In exact 1/299 792 458 seconde legt het licht dan ook een afstand van 1 meter af. Als je al de cijfers van de noemer van deze breuk optelt kom je tot het cijfer: 55.

Nu is 55 exact het aantal talen dat op de gouden plaat van het ruimtetuig Voyager 1 werd opgenomen en de ruimte ingestuurd. Die Voyager 1 is nu al sinds 5 september 1977 onderweg naar onbekende oorden buiten ons zonnestelsel. Alhoewel hij al een heel vruchtbare reis achter de rug heeft en deze trip waarschijnlijk nog eeuwen zal duren, zullen ooit zijn batterijen leegraken.

En nu komt het: wanneer denk je dat die batterijen de geest zullen geven? Inderdaad, in het jaar 2025!

Toeval?

Ik denk het niet. Het getal 25 is gewoon behekst. Daarom moet ik tot mijn spijt bekennen dat mijn 25st post niet zal mogen zijn.

Jammer maar helaas. Op naar nummer 26. Alhoewel? Het atoomnummer...

O grootmoedige Guðnasteinn, gij machtige vuurspuwende berg. Waarom toch straft gij ons miezerig mensdom met uwer gloeiend hete gal en stofstorm? Daar onder die Eyjafjallajökull-gletsjer ligt gij jaren te waken tot plots de God Vulcanus argeloos op je krater tikt. Wat hebben wij gedaan om zoiets te verdienen? Vraagt gij ons misschien om een mensenoffer?

Neen, ik ben ervan overtuigd dat we die draconische maatregel niet moeten nemen. Wat trouwens nog niet betekent dat we deze conclusie hoeven te delen met Didier Reynders alvorens hem in die krater te kieperen, natuurlijk. Maar allez, ik ging het niet over mijn favoriete minister hebben.

De verklaring is heel eenvoudig. Misschien is het nog niet tot iedereen doorgedrongen, maar het ganse universum kijkt momenteel met spanning toe naar wat er hier op aarde staat te gebeuren. Immers voor minder zouden de vele buitenaardse volkeren hun onderlinge intergalactische oorlogen staken. Kortom iedereen houdt met spanning de adem (al dan niet van het zuurstof/koolstofdioxide-soort) in.

Ook de Goden houden met argusogen onze aardkluit in het vizier. Het is dan ook niet te verwonderen dat na wat er deze week leek te gebeuren de God Vulcanus wel moest ingrijpen. Na rijp beraad met de God Boreas bleek al gauw dat de Guðnasteinn-vulkaan de geschikte kandidaat was.

Het godendom is het er unaniem over eens dat dit wel eens de ultieme actie zou kunnen worden. Het was zeker niet eenvoudig om die beslissing te nemen, maar toen die vroegere leider van dat kleine landje panisch om hulp begon te roepen, konden ze niet anders dan tot actie overgaan.

Alles draaide om een geloofwaardige reden voor uitstel te vinden. De mogelijkheden leken uitgeput toen Odin met het ultieme plan kwam aanzetten: vliegtuigen kunnen niet vliegen in de aswolken van een uitbarstende vulkaan en Olivier Maingain zit op dit moment nog in het buitenland. Dus... de perfecte reden voor uitstel was geboren.

Inderdaad die belangrijke splitsing van dat kiesdistrict mocht onder geen geding het epitaaf van de universele reden betekenen. De actie -hoe wreed ook- was noodzakelijk.

En de Goden zagen dat het goed was. Vooral omdat naast de Guðnasteinn nog een grotere vulkaan ligt: de Katla. Dus een reserveplan ligt ook al klaar.

Nu maar hopen dat Dehaene in zijn opzet slaagt. Wij duimen mee...

Vele snoodaars zullen beweren dat de bijbal maar saai en aarsmoeilijk is. Maar niets is minder waar. De bijbal vergunt ons immers een blik in de toekomst door ons te tonen dat er 'nieuwe hemelen en een nieuwe aarde zullen zijn, die wij overeenkomstig Gods belofte verwachten, en daarin zal rechtvaardigheid wonen'. — 2 Petrus 3:13; Jesaja 65:17.

Toegegeven: voor velen blijft de bijbal een eikel punt. Een eerste kennismaking met de bijbal is zeker niet van de poes. Maar daarom zijn er dan ook bijbalscholen of bijbalgenootschappen. Zij dienen immers om de boodschap van Gods bijbal wereldkundig te maken.

Natuurlijk kan je ook voor een persoonlijke bijbalstudie opteren. Het voordeel is dan dat je weinig gestoord wordt en rustig je gang kan gaan. Het nadeel is wel dat je snel wordt afgeleid en je makkelijk kleinere details mist.

Georganiseerde groepsstudies stimuleren dan weer het geven en nemen. Immers anderen zullen weer nieuwe inzichten in de bijbal kunnen meebrengen. Je zal snel minder schroom merken om te bekennen dat je een bijbal bezit en er steeds makkelijker naar verwijzen in dagelijkse conversaties. Na enige tijd zullen je vrienden ook niet meer raar opkijken als je weer je bijbal boven tafel haalt.

Maar hou de bijbaldiscussies vooral gericht. Spreek steeds op voorhand af welk deel van de bijbal benaderd zal worden. Zo kan je vooraf thuis al voldoende voorstudie plannen en vermijd je op de bijbalstudie voor paal te staan.

Een bijbalstudiegroep zal zich ook moeten bezighouden met de bijbal als geheel, in de zin dat ook onontgonnen terrein aangepakt wordt, en niet alleen aan het herkauwen slaat.

Kortom, wil je graag meer leren over de bijbal? Dan kan je zeker eens langskomen om er van te proeven. Eerst zal het een beetje vreemd aanvoelen, maar al gauw krijg je de smaak te pakken.

Er zijn vele plaatsen waar je terecht kan voor bijbalstudie en onderwijs. Meer gegevens vind je hier.

Dus neem je bijbal in de hand en ga samen met ons mee op ontdekkingsreis. Een reis waar je zeker en vast vele interessante bijbalaanhangers zult ontmoeten.

In het vorige deel had ik het over 3D-tv en het gebrek aan een echte killer applicatie voor dit medium. Stel dat er nu miraculeus toch voldoende interesse is voor 3D, dan sluipt er nog steeds een serieuze adder onder het gras.

Om het cru te stellen: de 3D die je momenteel in de cinema kan ondergaan is geen echte 3D. Het feit dat sommige mensen enthousiast zijn over deze ervaring is simpelweg omdat het anders en nieuw aanvoelt. Eens het nieuwe er af is, zullen die storende effecten meer duidelijk worden. Dit is simpelweg omdat de 3D ervaring niet helemaal klopt.

Geert, Geert, vertel verder. Laat ons niet in spanning.

Geduld, jongens. Om dit duidelijk te maken moeten we eerst even terug naar de klassieke 2D-film. Eigenlijk is die op zich niet zuiver tweedimensionaal, maar meer 3D dan je zou verwachten. Door het gebruik van verschillende lenzen wordt een illusie van diepte gecreëerd. Het codewoord hier is scherptediepte.

De afstand van de kijker tot het scherm blijft uiteraard constant. Het menselijk oog focust zich bijgevolg op punten die allen op een vaste afstand van de waarnemer liggen, namelijk op het vlak van het scherm. Tijdens de film hoeft de kijker zijn 'scherpstelling' dus niet te wijzigen.

Van dit fenomeen maken de filmmakers handig gebruik. Via een uitgekiende keuze van lenzen introduceren zij een beperking van de scherptediepte. De onderwerpen waarop de filmmaker nadruk wil leggen maakt hij haarscherp. De delen voor en achter dit onderwerp worden een beetje wazig. Dit maakt dat ons brein denkt dat de scherpe beelden inderdaad op de afstand van het scherm liggen, terwijl de onscherpe delen zich ervoor of erachter schijnen te bevinden. Deze illusie is quasi perfect. Je moet er zelf maar eens op letten de volgende keer je naar een film kijkt. Door deze scherptediepte nu meer of minder te laten spelen kan de filmmaker minder of meer dieptegevoel introduceren. Dus hoe meer scherp, hoe minder dieptegevoel.

Wauw, hoe intressant, Geert. Maar wat moeten wij ons hierbij voorstellen?

Wel, de foto hierboven illustreert dit fenomeen: bovenaan heb je duidelijk een beperkte scherptediepte, terwijl onderaan het ganse beeld scherp is.

Stel nu dat de constante afstand tot het scherm variabel wordt. In dit geval wordt deze illusie van diepte compleet verstoord, want je referentie is weg.

Bij 3D-films speelt die constante afstand inderdaad niet meer, want dat is nu net de bedoeling van 3D. Immers, het hoofdpersonage van de film bevindt zich dan eens dichtbij, dan weer veraf. Dus zou je denken: gooi die truckjes met scherptediepte overboord. Ze zijn immers niet meer nodig.

Weg met die scherptediepte!

Inderdaad, dat is de enige juiste reactie. Immers onze oogbollen zijn op zich mooie groothoeklenzen en zien letterlijk alles scherp. Het zijn onze hersenen die het concept van scherptediepte introduceren. De truckjes met scherptediepte in 2D-films (en foto's) bedriegen enkel je hersenen. Dus als je 3D-films met een groothoeklens opneemt (en dus alles scherp is) dan zal de kijker zelf wel uitmaken waarnaar hij kijken wil en wat hij scherp wil zien. Dit is exact zoals in ons dagelijks leven.

Nu is dit net wat er misloopt met de huidige 3D-films. Nog steeds maken zij gebruik van verschillende lenzen en introduceren zo op een kunstmatige manier een beperking in de scherptediepte. Als je ooit al een 3D-film gezien hebt, moet dit zijn opgevallen. Dit gaat spijtig genoeg ten koste van het 3D-effect.

Foei, foei. En waarom doen ze dat, Geert?

Een belangrijke reden waarom filmmakers dit blijven doen is dat die films ook nog als 2D-films op de markt worden gegooid. Mocht je alles met een groothoeklens opnemen, dan heb je inderdaad een leuke 3D-film, maar een compleet platte 2D-film. En dat krijg je niet verkocht...

Maar er is meer! En dat lees je in mijn volgende epistel!

Spannend!

Het is weer het moment van de grote uitspraken. De politiek maakt ons wijs dat het de week van de waarheid is en wij slikken dit als koude pap. Maar waar gaat het hier nu eigenlijk om? Wat staat er nu te gebeuren met Brussel-Halle-Vilvoorde?

Voor zover ik kan zien is B.-H.-fucking-V. een politiek probleem veroorzaakt door politici en waarbij enkel politici de oplossing kunnen bieden. Het is zeker geen tastbaar probleem zoals een ontsluiting van een ring of een oplossing bieden voor de vergrijzing van de bevolking. Dus die zakkenwassers moeten ons daarmee gerust laten. Nem!

Eigenlijk gaat het over de wijze waarop politici verkozen worden. Voor de verkiezing van ons federaal parlement geldt nog steeds dat er een evenredige vertegenwoordiging is van de bevolking naar woonplaats. Daarom zijn er kieskringen met eigen vertegenwoordigers. Lokale belangen kunnen zo netjes in het federale parlement behandeld worden. En dan druk ik het nog proper uit, want eigenlijk ruikt dit erg naar dienstbaarheid en "ik-zal-dit-even-regelen"-politiek.

Immers, waar dienen die gewesten voor als de federale belangen lokaal vervlochten zijn? In de praktijk ziet bijvoorbeeld Didier Reyders enkel zijn eigen Luik en Pieter De Crem zijn liefste Aalter. Terwijl het federale parlement zich toch zou bezig moeten houden met gewestoverschrijdende zaken zoals sociale zekerheid, het leger, belastingen, etc. Ok, er zijn soms lokale aspecten die de kop opsteken, maar die zijn zeker niet in verhouding. Gouden regel: is ’t lokaal, dan ga je niet federaal!

Idealiter zou iedereen in België voor de federale verkiezingen dezelfde stembrief moeten krijgen. Kijk bijvoorbeeld naar die piepkleine kieskring Vlaams-Brabant. Als kiesplichtige heb je een beperktere keuze uit gegadigde politici dan iemand die bijvoorbeeld in Antwerpen woont. En dit enkel ten gevolge van een arbitraire geografische indeling. Sorry, maar hierin zie ik allerminst een eerlijk systeem...

Dus als het sowieso toch niet eerlijk is dan maakt een splitsing meer of minder toch geen zak uit. Het creëert vast weer een andere oneerlijkheid die misschien later weer de kop opsteekt.

Dus liefste politici: hou op met ons een rad voor ogen te draaien. Ik weet dat jullie dit doen om jullie incompetentie op het vlak van goed bestuur te verbergen, dus deze charade heeft geen zin meer. Hou op. Neem ontslag. Kruip in uw hol en laat competente mensen de zaken weer op orde zetten.

Dan kunnen we eindelijk eens echt over politiek praten en stoppen met dat kleutertuingekibbel.

And by the way: Didier Reynders, ge zijt nen klootzak!