Cueva de los Cristales

By Geert, 25 February, 2011

Toen Howard Carter en zijn mensen in 1922 in de Vallei der Koningen het ongeschonden graf van Toetanchamon opende, moet dat op zijn minst wel een speciaal gevoel gegeven hebben. Beeld je in: je treedt een ruimte binnen die meer dan drieduizend jaar onberoerd is gebleven en een stille getuige vormt van een compleet verloren gegane maatschappij. Je zou voor minder een vreugdedansje maken, toch?


Een sauna met uitzicht.

Maar ik denk dat het zelfs nog beter kan. Zo waren in april 2000 twee mijnwerker op zoek naar zilver- en loodafzettingen 290 meter onder de grond in de Mexicaanse Chihuahuawoestijn. Volkomen onverwachts stootten zij daar op een grot die aan de geologie van onze planeet een compleet nieuwe dimensie zou toevoegen. Het is onmogelijk voor te stellen hoe die twee mannen zich moeten gevoeld hebben toen ze met hun zaklampen die 10 bij 30 meter grote holte afzochten.

In 1910 werd bij de ontginning van dezelfde Naicamijn al de Grot van de Zwaarden ontdekt: een ondergrondse kamer met een diameter van 80 meter, vol met prismatische seleniet-kristallen met lengtes tot 2 meter en diameters tot 25 cm. De grot werd ontgonnen en de overgebleven kristallen verweerden door de verandering van het microklimaat in de grot.




Lijkt zo uit een sciencefictionfilm te komen.

Maar dus bijna 100 jaar later werden alle records qua ‘jaw-dropping beauty’ gebroken door wat die twee mijnwerkers te zien kregen. Kristallen van 11 meter lang (elf, eleven, onze,... inderdaad!) met een diameter van zo maar even 2 meter en een geschat gewicht van ja wadde: 55 ton. En daarvan een grot vol!! Kristalhelder kristal, euhm. Het lijkt echt het decor van een James Bond-film. Schonere wonderen der natuur vinden zal niet makkelijk zijn.

Nu is het in die grot wel 52 graden warm en 100% vochtig, dus lang zal je niet kunnen genieten van al die bovenwereldse pracht, maar soit! Een paar meter onder de grot stroomt een gloeiendhete stroom magma. Deze vloerverwarming zorgde ervoor dat de temperatuur in de grot ultratraag daalde en voldoende tijd gaf om langzaam gigantische kristalsturcturen te laten groeien. Een beetje vergelijkbaar met onze regeringsonderhandelingen, niet?

Toen ik dit voor de eerste keer zag in de BBC-documentaire How Earth Made Us (een echte aanrader) viel ik bijna van mijn stoel (zetel eigenlijk, maar dan is het vallen iets moeilijker...).

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=HeiMfLmJtzk]

Begot, ik word hier helemaal enthousiast van. Dat is toch zalig, om nog ergens compleet wild van te worden. Aaah.

Comments