“Lekker verse vis! Mevrouwke, profiteert ervan, zene.”
Zeeduivel: Gevangen door bodemsleepnetten met enorme hoeveelheden bijvangst. In de oostelijke Atlantische Oceaan zijn de bestanden al vele jaren uitgeput en wetenschappers hebben het advies gegeven om het vissen te staken.
Honderden biologen bestuderen dagelijks de vispopulaties in de Noordzee en naburige wateren. Op basis van deze data formuleren zij adviezen die op zich al een soort wetenschappelijk compromissen zijn. Slimme lidstaten kunnen ervoor zorgen dat deze adviezen al een beetje ‘getuned’ worden naar hun eigen economische realiteit. Maar vermits dit onethisch zou zijn, gebeurt dit uiteraard nooit. Ah nee!
Wat een joekel(s)...Tonijn: Gevangen door ringnetten met enorme hoeveelheden bijvangst. Op de lijsten van de World Conservation Union (IUCN) staat de zuidelijke blauwvintonijn geklasseerd als met uitsterven bedreigd. Tonijnkweken is afhankelijk van jonge tonijn die levend wordt gevangen in het wild en dan in kooien gehouden wordt met kunstmatige voeding. De laatste jaren zit tonijnkweken in de lift en dat oefent nog meer druk uit op de reeds uitdunnende bestanden van wilde tonijn. De kwekerijen gebruiken grote hoeveelheden andere wilde vis als voeding - ongeveer 20 kg vis om 1 kg tonijn te produceren.
De Europese ministers van Visserij zijn van goede wil en bereid om de wetenschappelijke adviezen als een ‘leidraad’ te gebruiken om de visquota voor het komende jaar te bepalen. In het achterhoofd houden zij, nobel als ze zijn, het voortbestaan van de vispopulatie in gedachte, maar de economische belangen laten zich ook een heel klein beetje veel gelden. Het uiteindelijke resultaat is een ‘harmonisch en evenwichtig compromis’. Natuurlijk moeten diezelfde ministers ook op een beetje begrip kunnen rekenen. Het spreekt immers vanzelf dat ook de visjes dienen rekening houden met dit compromis en toch even nadenken voor zijn beslissen om zomaar uit te sterven.
Kabeljauw: Gevangen door bodemsleepnetten met enorme hoeveelheden bijvangst. Alle voorraden staan geklasseerd als overbevist of bedreigd of niet-duurzaam beheerd.
Eens de quota bepaald, dienen de lidstaten er zelf voor te zorgen dat ze correct nageleefd worden. En het dient gezegd: er zijn ‘enkele’ lidstaten, waaronder België, die dit dan ook correct uitvoeren. Het jonge overkoepelend Europees controlemechanisme functioneert amper, want controle is duur. Besef je wel wat dat betekent: zo elke dag boten de zee op sturen om de vissers te gaan controleren? Het is dan ook niet onbegrijpelijk dat sommige landen deze quota’s aan hun laars lappen. Er zijn wel belangrijkere problemen op te lossen, niet?
Tong: Wetenschappers beschouwen het vangstniveau voor tong in de Noordzee, de Keltische Zee, het Skagerrak en het Kattegat als duurzaam, maar het vangstniveau in de Ierse Zee, het westen van het Kanaal en de Golf van Biskaje is volgens hen niet houdbaar. Schol wordt gevangen met behulp van boomkorren. Tot 70 % van de vangst is ongewenst en wordt dood of stervend weer in zee gegooid.
Quota’s impliceren dat wanneer de visser een bepaald quota voor een bepaalde vissoort heeft bereikt, hij de niet rechtmatig gevangen vis weer teruggooit. Deze zogeheten ‘bijvangst’ voelt zich allerminst als een vis in 't water en is meestal (90%) ten dode opgeschreven. De meest courante vismethodes zijn gebaseerd op netten en hebben dan ook immense hoeveelheden bijvangst tot gevolg, soms tot 70%.
Pladijs: Schol wordt vaak gevangen met behulp van boomkorren (zie tong). Het bestand in de Ierse Zee is het enige dat als gezond staat geklasseerd en een duurzaam niveau van bevissing kent. Grote, volwassen schollen zijn nu heel zeldzaam geworden.
Het begrip dagverse vis kan men nu al uit de woordenboek schrappen, want vissers moeten steeds verder op zee uitvaren omdat de kusten nu al leeggevist zijn. Binnenkort kunnen we misschien ook het woordje vis schrappen. Gelukkig hebben we het woordje tentsletje als waardige vervanging.
“Sprot. Kabeljauw. Haring. Pladijs. Het is nu de moment, meneerke. Want ’t zijn de leste!”
Comments