Mijn psychiater vertelt me steeds dat het erkennen van een probleem de eerste stap naar de oplossing is. En omdat ik hem niet kan blijven teleurstellen –hij heeft immers van die schone blauwe ogen- heb ik vandaag besloten om met mijn probleem naar buiten te treden. Hier komt het:
"Mijn naam is Geert en ik verzamel OCD’s!"
Inderdaad, de laatste tijd gaat er geen maand voorbij of ik heb weer een nieuwe OCD. Voor al die gefronste wenkbrauwen: OCD’s dat zijn Obsessive–Compulsive Disorders oftewel dwangneuroses.
Het begon allemaal een klein jaar geleden met de ontdekking van Blender: dat geniale, sublieme en vooral vrije 3D-ontwerpprogramma dat mij verloste van het zware ethische juk ten gevolge van het niet hebben van een AutoCad licentie.
Toen was er die bevlieging voor digitale fotografie en kwam ik tot de vaststelling dat er geen exorcisme mogelijk is voor het bezeten zijn door Adobe Photoshop. Ik begon zelfs de illusie te koesteren dat het echte leven kon worden "bijgephotoshopped" (zie post).
Maar sinds vorige vrijdag is het hek echt van de dam. Van alle grafische tools die om mijn tere ziel aan het dobbelen waren, won Adobe After Effects de ultieme strijd. Wat ik eerst zag als een dom programma om wat met key frames te klooien, bleek al gauw de cornucopia van de special effects te zijn.
Zoals elke goede drug, begon het vrij onschuldig: mijn eigen naam die over het scherm schoof en weer netjes verdween. Toen kwamen de animaties van de letters apart, de smoothing van key frames, de motion tracking, de particle animations,... De reeks werd langer en langer. En voor ik het goed en wel besefte, was ik verslaafd.
Nu loop ik rond als een zombie, op zoek naar een pc met After Effects. Als ik niet tijdig mijn dosis krijg, begin ik waanbeelden te zien. Van gigantische letters die rond de VRT-toren cirkelen tot massieve time freezes van ramen die in gruzelementen uit elkaar spatten. Asteroïden storten voor mijn voeten neer gevolgd door een perfect gerenderde vuurzee. In de wc-pot zie ik een netjes uitgelichte tsunami allerlei esoterische vormen aannemen.
Stilaan zal mijn realiteit vervagen tot één grote After Effects interface en op een goeie dag zal ik merken dat ik plots...
...begin te desintegreren in een particle storm van dansende concave lenses.
Als dat gebeurt, dan hoop ik angstvallig dat die lenses een mooie radial glow hebben meegekregen.
Anders is dat echt geen zicht.
Comments