Al jaren was Herr Doktor Ludwig von Schweinsteiger, Lutsie voor de vrienden, bezig met zijn omstreden experimenten. In het donkere Schloss Schauenstein zat hij dag in dag uit en in alle geheim te vorsen naar de ultieme doping. Test na test. Experiment na experiment. Het meeste nog hield hij van die rubberen handschoenen en dat plastieken mondmasker, maar dat is een ander verhaal.
Het begon allemaal zeer onschuldig in de jaren 60 met kippen op super-anabole steroïden die als bezeten renkoekoeken door de kerkers van het Schloss vlamden. Al gauw vielen zelfs primaten slachtoffer aan de meest ondenkbare proefopstellingen. De gruwelijkste was zonder twijfel die met de stoel, de Engelse sleutel en de dubbelzijdige plakband.
Er volgden enkele matig succesvolle proeven, maar de meeste mislukten toch met een zekere 'flair'. Een klein, schattig kapucijnaapje bijvoorbeeld liep plots zo snel vooruit dat pas 5 seconden later zijn beendergestel besefte dat het verondersteld werd de spieren te volgen. Dit zorgde voor een zeer merkwaardig schouwspel: een aapje waarvan plots 7 kg aan bloederig materiaal tegen de muur kwakt, terwijl het geraamte nog net een halve seconde verbaast rechtop blijft staan... om dan ook moedeloos in elkaar te stuiken.
De EPO-jaren waren zeer moeilijk voor Lutsie. Inderdaad, het was -laten we eerlijk zijn- gewoon vechten tegen de bierkaai. Telkens Herr Doktor weer een onvindbare variant had ontwikkeld, duurde het maar enkele weken voor de drugsbrigade had het ontdekt. Frustrerend, alleszins.
Maar in 2009 kwam de doorbraak. Lutsie ontdekte een speciale Hongaarse bonensoort: de babus fingus oftewel bab fing in 't Hongaars. Op basis van deze boon en samen met een gebalanceerde kruidencombinatie maakt de Doktor een wonderdrankje dat netjes onder het vizier van de drugspolitie blijft.
Het middeltje heeft echter twee minpuntjes.
Ten eerste vergt het van de wielrenner een zekere mate van gewenning en coördinatie. Het is vooral een kwestie van de bekkenspieren voldoende onder controle te houden. Kijk maar naar de spijtige val van Lance Armstrong of die van Fränk Schleck. Had hij zijn spieren wat beter opgespannen, dan was hij vooruit geschoten als een straalmotor. Maar helaas.
Het is nochtans simpel: poep omhoog, richten en laten vliegen.
Een tweede nefast bijverschijnsel zal niet onopgemerkt voorbijgaan aan de achtervolgers. Inderdaad, grote delen van het peloton kunnen plots bedwelmd raken door de uitstoot van dat kwalijke bab fing-gas. Of dacht je dat die massale valpartijen het gevolg waren van gladde wegen? Neen, toch.
Let bij de volgende wedstrijden maar goed op. Je zal het zien: de perfecte doping.
Comments