Wij, politieke vluchtelingen

By Geert, 12 June, 2010

Tandenborstel. Check. Tandpasta. Check. Een paar onderbroeken. Check. Enkele romans. Hmmm. Underworld van Don De Lillo en Eleanor Rigby van Douglas Coupland. Check. Kogelvrije vest. Check. Cyanidepil. Check.

Voila, ik ben er bijna klaar voor! Op de vooravond van de Zwartste Zondag aller tijden, staat mijn valies al klaar om in geval van nood het land te ontvluchten. Bij welke natie ik een aanvraag tot politieke vluchteling ga indienen staat nog niet vast, maar ik heb nog even tijd om de beste bestemming te googelen.


Afspraak zondagnacht. Kaai 2040.

Nu weet ik best dat peilingen bij verkiezingen niet erg betrouwbaar zijn. Die 20 tot 25 procent voor de NV-A is dan ook niet al te serieus te nemen. Neen, een absolute meerderheid zit waarschijnlijk veel dichter bij de waarheid.

Versta mij nu niet verkeerd: ik heb helemaal niets tegen die partij opgeblazen pseudoflaminganten en zeker niet tegen hun opperhoofd Bart-E-is-m-maal-communautair-in-het-kwadraat-De Wever. Neen, helemaal niet.

Ik durf zelfs beweren dat ik in Bart een zeer sympathiek persoon -of vijf- zie. Zeker als je hem eerst een appel in de bek schuift en hem een paar uur aan 't spit laat ronddraaien. Hmmm. Lekker.

Kortom, die van de NV-A: dat zijn toffe gasten! Ze moeten zich alleen niet met politiek gaan bemoeien. Dat is voor de grote mensen!

Maar allez, de kiezer heeft dus toch altijd ongelijk en veranderen gaan we dat niet in een, twee, drie, huppekee.

Dus wat rest ons als intellectuele elite* nog?

Inderdaad. Het leven als politieke vluchteling. Sla er de geschiedenis maar op na: bijna alle politieke dissidenten die besloten hebben om in hun eigen land te blijven, hebben hun levensverwachting serieus zien dalen. Maar niet voor ons, dus.

Want wij komen uiteindelijk terug!

Nadat Bart en zijn zwijntjes België heeft omgetoverd tot het mikpunt van de spot der naties, nadat zij eindelijk hebben ontdekt dat een communautair probleem enkel in hun eigen vermaledijde brein bestaat, dan... dan komen wij met verve terug om hun shit op te kuisen en opnieuw te beginnen met een schone lei, oftewel dé echte New Deal.

Dus beste collega's, ik zie jullie hopelijk allemaal zondagnacht aan kaai 2040. Ik hoop een ruime container te kunnen reserveren, maar ik kan niets garanderen.

*Inderdaad. Ook jij behoort tot de intellectuele elite. Het beste bewijs is immers dat je lezer bent van mijn blog. Need I say more?

Comments