Wat zit er onder die jurk?

€12000. Dat is het bedrag dat de VRT bespaart door geen commentatorbox in Olso te huren voor de verslaggeving van het Eurovisie Songfestival. Maar de raad van bestuur had wat mij betreft gerust nog meer kunnen bezuinigen door Bart Peeters en André Vermeulen helemaal de mond te snoeren.

Bart en André, maar dan intelligenter

Ergens in een donker kamertje van de gebouwen aan de Auguste Reyerslaan zat ons olijke Statler en Waldorf-duo dinsdagavond hun commentaar op de eerste halve finale van dat liedjesorgie de onweerbare ether in te spuien.

Op zich is hier niets mis mee natuurlijk. Je kan immers Bart moeilijk kwalijk nemen dat hij denkt grappig te zijn of André dat hij smaak zou hebben. Maar die twee kwistenbiebels bleven maar zeveren alsof ze verslaggeving voor blinden gaven.

Zelfs toen de drie Noorse presentatoren (2 Barbies en 1 Ken) op het podium hun taalvaardigheid aan het demonstreren waren, bleef ons koppel maar doorbazuinen over hun voorliefde voor behangpapier en borsthaarimplantaten. Nu hebben die Eurosong-presentatoren meestal niets zinnigs te zeggen, maar je kan er tenminste nog eens goed mee lachen.

Niet dus! Ik kon er helemaal niets meer van verstaan. Want deden Peppie en Kokkie nog de moeite om simultaan te vertalen? Nee, hoor, liever commentaar geven over de Belgen die in het publiek met hun driekleurig ondergoed stonden te wapperen.

En toen kwam het intermezzo. Het concept was even duidelijk als niet origineel: rijg enkele filmpjes aan elkaar van mensen die iets met hun stem doen en dit doorheen gans Europa. Je had op mijn minst kunnen verwachten dat je zou horen wat die mensen dan wel met hun stem deden, niet?

Helaas, daar staken Tetter-Bart en André-Kwebbel lustig een stokje voor. "Ja, ja, Bart, die loopt daar op een heuvel." "Ola, wat doet die daar." "Ik denk dat het Rusland is." "Ho, ho, die laat een boer!"

Arggggg....

En mochten André en aanhangsel nu nog iets relevants te vertellen hebben. Nee, hoor. Ze hadden duidelijk een boontje voor Ijsland, maar vermits dat het laatste liedje van de avond was, had het echt niet veel zin om daar al vanaf lied 1 over door te drammen.

En bovendien, de echt prangende vragen bleven compleet onbeantwoord. Vragen zoals:

"Wat zit er toch onder die jurk van de Ijslandse zangeres?"

Ik hoor het liedje. Ik zie de twee danseressen. Maar toch dwalen steeds mijn gedachten af naar de vraag...

"Zit daar iets onder die jurk?"

Met alle moeite van de wereld probeer ik mij te concentreren, te focussen op het gezang. Maar weer...

"Die jurk! Die jurk! What the f*ck zit daar onder??"

Het angstzweet barst uit. Ik hou het niet meer uit. Help mij! Ik moet het weten!

Heeft zij misschien stiekem de Eyjafjallajökull meegesmokkeld? Of is het toch zo een experimentele stolp die men over dat olielek tracht te schuiven? Is het misschien het complete orkest van de Koningin Elisabethwedstrijd? Of zal het dan toch een nieuwe buitenlandse gevangenis van Stefaan De Clerck zijn? Het voltallig regeringsconclaaf? Het ego van Didier Reynders? Massavernietigingswapens? De Belgische staatsschuld? Zeg het mij!

Ach, we zullen het wel nooit te weten komen. Tenzij? Tenzij zaterdag, in de finale van het Eurovisie Songfestival...