Boek

Vierkant van de wraak, Het

Auteur	Pieter Aspe
Eerste Uitgave	1995
Uitgave	2002
Uitgeverij	Manteau
Vorm	roman
Taal	Nederlands
Bladzijden	301 bladzijden
Gelezen	2004-12-27
Score	7/10

Inhoud

De positie van Ludovic Degroof, een van de machtigste en rijkste mensen van Brugge, komt in gevaar wanneer ingebroken wordt in de juwelenzaak van zijn zoon Ghislain. De waardevolle juwelen worden niet meegenomen, maar ter plaatse opgelost in een bak koningswater. De inbrekers laten een raadselachtige handtekening achter: een Latijnse spreuk uit de Middeleeuwen die bekendstaat als 'het vierkant van de tempeliers'.
Het wordt adjunct-commissaris Pieter Van In al snel duidelijk dat Degroof weet wie het op hem gemunt heeft. In plaats van hem te helpen doet Degroof echter al het mogelijke om het onderzoek te dwarsbomen. Tot zijn enige kleinzoon ontvoerd wordt en de kidnappers een wel heel bizarre eis stellen in ruil voor diens vrijlating.
Beetje bij beetje ontrafelt Van In, bijgestaan door brigadier Versavel en de hoogst aantrekkelijke substituut Hannemlore Martens, het duistere verleden van Ludovic Degroof.

Bespreking

Een jongensachtig debuut

Adjunct-commissaris Pieter Van In wordt opgeroepen voor een inbraak in de juwelenzaak van Ghislain Degroof, de zoon van Ludovic Degroof, een van de machtigste en rijkste mensen van Brugge. Het gekke is dat geen van de juwelen werden gestolen, maar dat ze simpelweg ter plaatse in een vat met koningswater werden opgelost. Het wordt helemaal mysterieus wanneer de onderzoekers een vreemd symbool vinden met daarop een Latijnse spreuk. Al gauw zit Van In op het spoor van de sekte van de 'tempeliers'. Maar misschien zit er wel veel meer achter deze onconventionele misdaad? Dit vermoeden wordt snel bevestigd wanneer Van In merkt dat er voor zijn superieuren geen middelen te gek zijn om onderzoek op een dwaalspoor te brengen.

Pieter Aspe geeft in zijn debuut al duidelijk zijn persoonlijke, jongensachtige schrijfstijl te kennen. De voortgang van het verhaal is voor de schrijver duidelijk belangrijker dan de opgeroepen sfeer. Als lezer voel je je dan ook verre van betrokken bij de personages, die soms enkel gedreven lijken door primitieve driften. Het alcohol-verbruik en de macho-taal naar vrouwen toe, dient de eerste hoofdstukken nog als gimmick, maar gaat al gauw vervelen. De fantasie van Aspe kent dan weer geen grenzen en dit maakt het boek tot zalige ontspanningslectuur. De ongeloofelijke en vaak onrealistische plotweningen maakt dat je het gevoel krijgt verdwaald te zijn in een Jommekes-album voor volwassenen. En toegegeven, soms kan dit erg leuk leesvoer zijn.