Mijn blog

We dachten eerst tegen de middag klaar te zijn, maar toen het zes uus 's avonds was, waren we ons bewust van de zwaktes in ons plan: de grond was zo hard als beton, we moesten gleuven graven van 1,50 meter diep, overal zaten andere buizen of waterputten in de weg en we misten de juiste overgangsstukjes. Op de koop toe begonnen op het eind de gleuven in te vallen, wat zeker niet zonder gevaar was.
Maar gelukkig is alles nog goed gekomen. Allez, als we ooit die aansluiting voor de riolering terugvinden. Wordt vervolgd (helaas)...

Ondertussen is het al enkele dagen geleden dat de loodgieter is langs geweest. De eerste fase van het sanitair bestaat uit het klaarleggen van alle aansluitingen in kelder, berging, keuken, wc, badkamer en zolder

Gisteren ben ik met een bang hartje even langs de werf gereden en... ik werd niet teleurgesteld. Het noodweer had zijn sporen nagelaten. Ook onze kelder liep onder want via de ventilatiegaten sijpelde het water binnen.

Nog een paar correcties en dat is ook weer van de baan. Noem het een testrun. ;-)

En het bouwverlof zit er weer op. Onze voeger liet het verlof niet aan zijn hart komen en werkte lustig door. Toen zijn stelling er stond, heb ik even overwogen om de dakoversteek zelf te beitsen. Helaas is het vertouwen in mijn evenwichtsgevoel niet zo groot. Dus op zoek dan maar naar een schilder met ballen!

Jawel, we zijn nu officieel eigenaar van ons pand. Na het bouwverlof kan de afwerking starten: verwarming, elektriciteit, sanitair, keuken, badkamer en... de voegen. Inderdaad, er wacht ons nog een belangrijke keuze: welke kleur van voegen willen we? Heb jij een idee?

In één dag tijd staan de ramen en deuren er in. Maar omdat we formeel gezien nog geen eigenaar zijn (dat is pas vanaf den 20ste), hebben we geen huissleutel. Spijtig, want anders konden we onze gloednieuwe keldertrap een bezoekje brengen.

Hmmm, zou ik vandaag eens naar de werf gaan kijken? Wel ja, even dan. Ah, ze zijn aan de trap bezig. Mooi, mooi... Wacht eens even. Dus die loopt zo naar beneden. Euhm, dat moest toch andersom zijn.

"Mag ik eens wat vragen? Hebben jullie een plan. Tja, dat is dus fout. De trap moet aan de andere kant beginnen."

"'t Is ni waar, he?"

"Jawel."

"Da wordt dus afbreken, mannen."

Uiteindelijk waren ze toch blij dat ik was komen kijken, want hadden ze dat enkele uren later ontdekt dan was de beton al gestort. Nu hebben ze maar anderhalve dag werk verloren.

De werkmannen hadden hun ladder deze keer eens niet aan de hijskraan gehangen. Het ideale moment op zolder een kijkje te nemen. Ondertussen hebben ze ook de waterput ingegraven (en ja ik heb hem nagemeten en hij is wel degelijk 10 000 liter groot...), maar uit puur enthousiame ben ik vergeten daar foto's van te nemen.

Hoe blij kan iemand worden van het zien van een waterput? Heel erg blij, merk ik nu. ;-)

Verdekke, de ladder naar zolder is weggehaald en bengelt nu ergens aan de hijskraan. Mijn eigen vouwladder is niet stabiel genoeg om me veilig op zolder te brengen, dus moet ik maar genieten van onze dakspanten vanop een veilige afstand.